18/11/12

ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΒΟΥΛΤΣΟΥ: Ο ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΠΟΥ ΦΟΒΑΤΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ!

Μητέρα δύο παιδιών σήμερα, αφού σπούδασε λογιστική και υπολογιστές, αφού εργάστηκε κάποια χρόνια ως καθηγήτρια αγγλικών, κατάλαβε πως δεν μπορεί να αφήσει πίσω της αυτό για το οποίο ήταν… προορισμένη.

 Γράφει η Ντίνα Καραμάνου










Η Ευαγγελία Βούλτσου περιηγήθηκε σε πολλά μονοπάτια στην ζωή της, μέχρι να καταλήξει σ’ αυτό που η ίδια πίστευε εξαρχής πως ήταν ο προορισμός της… τη ζωγραφική
Με πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στο ενεργητικό της, συμμετέχει και με το έργο «Δεσμά» στην Πανελλήνια Έκθεση για την Unesko στο Ιδρυμα Κακογιάννη
Στον ελεύθερο χρόνο της απλά ...γράφει τραγούδια. 


Η Ευαγγελία μίλησε στο Storie Umane για τις προσπάθειες των Ελλήνων καλλιτεχνών ώστε να επιβιώσουν αλλά και να διακριθούν. 


-Πόσο δύσκολο είναι για έναν καλλιτέχνη σήμερα να επιβιώσει μέσα στην κρίση;


«Οι αντοχές του πνεύματος στην έλλειψη υλικών αγαθών φτάνουν οριακά στο σημείο κατάπτωσης του σώματος, τα απαραίτητα βιοποριστικά μέσα αρκούν ως προς την συντήρηση. Η κρίση σαν οικονομικό φαινόμενο εμμέσως πλην σαφώς πλήττει βάναυσα την ανταλλαγή της εικαστικής - πνευματικής αποτύπωσης σε υλικά - βιοποριστικά αγαθά, αλλά και επηρεάζει άμεσα την ηθική κατάπτωση των ανθρώπων που στην ανάγκη τους για επιβίωση αμελούν το πνεύμα και την ψυχή τους. Οι δυσκολίες σε έναν εικαστικό αντιμετωπίζονται με έκφραση στο στοιχείο του και ο αγώνας ως προς το ζην μετουσιώνεται σε κάθαρση του σώματος αρκούμενος στα ελάχιστα». 

-Μπορεί η τέχνη να δώσει διέξοδο στα υλιστικά προβλήματα; 
«Από μόνη της είναι τροφή της ψυχής και υπέρβαση των υλιστικών αναγκών. Σώμα και ψυχή όχι σαν ξέχωρα, αλλά σαν ένα πορεύονται και αναζητούν την ολοκλήρωση στην μέθεξη της ένωσης με το αθάνατο ιδανικό κόσμο, το μεγαλείο του ανθρώπου που ανάγεται σε θεό». 

-Πιστεύετε πως η σημερινή γενιά των καλλιτεχνών έχουν περιχαρακωθεί ή δεν τους αφήνουν οι συνθήκες να "βγουν μπροστά" και να δώσουν ελπίδα και όραμα; 

«Στις δυσκολότερες συνθήκες, στους πιο μεγάλους φόβους η εικασία μπροστάρης στην αρχή του ιδεατού ιδανικού κόσμου ανάγκασε την πτώση σε πέταγμα, μετάλλαξε τους φόβους σε δύναμη και τις δυσκολίες σε εμπειρίες ενός παρελθόντος αποτυπωμένου. Ο καλλιτέχνης που περιχαρακώνεται ως φοβισμένος μωρός πίσω από καταστάσεις δημιουργημένες φαύλα και δεν προτάσσει το ανάστημα του ήθους, του πνεύματος, της ψυχής ώστε να δημιουργήσει τις συνθήκες εξόδου από τα φαινομενικά αδιέξοδα, δεν είναι καλλιτέχνης». 

-Λένε πως για τον καλλιτέχνη η δουλειά του είναι διέξοδος. Τι ακριβώς σημαίνει αυτό; 

«Ο άνθρωπος δούλος του σώματος, αναγκασμένος ενστικτωδώς να επιβιώσει υποκύπτει σε δουλεία εξοικονόμησης βιοποριστικών μέσων, ο καλλιτέχνης ζει και τρέφεται στην εικασία του ιδεατού. Πνεύμα αχόρταγο εργάζεται ασταμάτητα, ακούραστα ακόμα και τις ώρες που προσποιείται ότι κοιμάται, ταξιδεύει στα πέρατα, παλεύει με ιδέες και σκέψεις και αναγκάζει το σώμα να ακολουθήσει το ρυθμό της ψυχής». 

-Υπάρχει κάτι που θα θέλατε να κάνετε αλλά δεν σας έχει ακόμα δοθεί η ευκαιρία; 

«Πάντα κάτι ημερεύει τα μονοπάτια που ταξιδεύω, πάντα κάτι ακόμα, είναι έρωτας η τέχνη κι ο έρωτας δημιουργός επαναστάτης του θέλω».

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου