29.11.12
Η Linda, κατάγεται από την Αμερική. Στα 17 ξεκίνησε να δουλεύει για τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών. Σήμερα ζει μόνιμα στην Κρήτη.
Συνέντευξη στη Γεωργία Λινάρδου
Αν ρωτήσεις την Linda Psillakis, όπως την ξέρουν οι φίλοι της απ’ όλο τον κόσμο τι δουλειά κάνει, νομίζω ότι θα δυσκολευθεί να απαντήσει. Είναι φωτογράφος, συγγραφέας, απλά ταξιδευτής του κόσμου; Ίσως και όλα αυτά μαζί.
Πως ξεκίνησε το ταξίδι της ζωής σου;
«Ξεκίνησα το ταξίδι μου στην τρυφερή ηλικία των 17 όταν έκανα αίτηση για μία θέση εργασίας στα Ηνωμένα Έθνη Από κείνη την στιγμή η ζωή μου άλλαξε βαθιά. Εκτέθηκα σε ανθρώπους και πολιτισμούς όλου του κόσμου, υπό την στέγη του ΟΗΕ. Από κείνη τη μέρα άρχισα να γοητεύομαι για την διαφοροποίηση και την μοναδικότητα των διαφόρων πολιτισμών».
Η καταγωγή σου είναι από τη Νέα Υόρκη;
«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Long Island, πολύ κοντά στην πόλη της Νέας Υόρκης. Θυμάμαι ακόμη όταν ήμουν παιδί, την συγκίνηση μου ένιωθα όταν επισκέφθηκα τη μεγαλύτερη πόλη του κόσμου».
Πότε γνώρισες για πρώτη φορά την Κρήτη και πως;
«Για πρώτη φορά επισκέφθηκα την Κρήτη το 1985 για διακοπές. Είχε ταξιδέψει και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας στο παρελθόν, αλλά η Κρήτη πάντα τραβούσε την προσοχή μου, λόγο της ομορφιάς και της ιστορίας της. Τότε γνώρισα και τον σύζυγο μου ο οποίος είναι Κρητικός».
Τι σημαίνει φωτογραφία για σένα;
«Για μένα η φωτογραφία είναι ένας τρόπος έκφρασης, ένας τρόπος να αγγίξω την αγάπη. Το μεγαλύτερο πάθος μου ως φωτογράφος είναι να δημιουργώ εικόνες που διεγείρουν τα συναισθήματα, που μεταφέρουν ένα διαρκές μήνυμα, που προκαλούν μία ήρεμη μνήμη».
Η πιο σημαντική ιστορία που έχεις βιώσει στην Ελλάδα ποια είναι;
«Δεν μπορώ να περιορίσω και να πω ότι έχω μία και μόνον ιστορία που έχω βιώσει εδώ στην Κρήτη. Η ζωή μου εδώ είναι ένα συνονθύλευμα από μεταβαλλόμενα γεγονότα… η γέννηση του γιου μου, ο θάνατος του άντρα μου, το γεγονός ότι αφέθηκα στην τύχη μου μόνη μου εδώ… Βυθίζοντας τον εαυτό μου σε αυτόν τον υπέροχο, αλλά μερικές φορές παράξενο πολιτισμό, θέλοντας να γίνω αποδεκτή εδώ γι’ αυτό που είμαι και για τίποτε άλλο… Νομίζω ότι η πιο περήφανη στιγμή που έζησα εδώ είναι η στιγμή που ο γιος μου έγινε μέλος των Ευζώνων»!
Ποια φωτογραφία θα ταίριαζε στην Ελλάδα πριν αλλά και μετά την οικονομική κρίση;
«Μια φωτογραφία που απεικονίζει θαυμάσια την Κρήτη πριν από την οικονομική κρίση είναι αυτή που έβγαλα σε ένα γεμάτο τραπέζι από παραδοσιακά προϊόντα του νησιού και την υπέροχη κρητική κουζίνα. Η αντίθεση σε αυτήν την φωτογραφία θα είναι ένα άδειο παγκάκι στην προκυμαία της παλιάς πόλης των Χανίων όπου δείχνει την εγκατάλειψη και τη μοναξιά».
Τι ονειρεύεσαι;
«Τι ονειρεύομαι; Να συνεχίσω να κάνω αυτό που αγαπώ. Να καταγράφω τη ζωή μέσα από το φακό μου και να την μοιράζομαι με τον κόσμο».
Ποια είναι η αγαπημένη σου φράση στα ελληνικά;
«Προέρχεται από τον Καζαντζάκη: Εγώ δεν θα εξαλείψω την αμαρτία με τη δολοφονία των αμαρτωλών. Δεν θα κηρύξω πόλεμο κατά των εχθρών και των απίστων. Θα κηρύξω την αγάπη. Θα σ’ αγαπώ αρμονία και θα κάνω φίλο τον κόσμο. Αυτός είναι ο τρόπος μου…»
Συνέντευξη στη Γεωργία Λινάρδου
Αν ρωτήσεις την Linda Psillakis, όπως την ξέρουν οι φίλοι της απ’ όλο τον κόσμο τι δουλειά κάνει, νομίζω ότι θα δυσκολευθεί να απαντήσει. Είναι φωτογράφος, συγγραφέας, απλά ταξιδευτής του κόσμου; Ίσως και όλα αυτά μαζί.
Πως ξεκίνησε το ταξίδι της ζωής σου;
«Ξεκίνησα το ταξίδι μου στην τρυφερή ηλικία των 17 όταν έκανα αίτηση για μία θέση εργασίας στα Ηνωμένα Έθνη Από κείνη την στιγμή η ζωή μου άλλαξε βαθιά. Εκτέθηκα σε ανθρώπους και πολιτισμούς όλου του κόσμου, υπό την στέγη του ΟΗΕ. Από κείνη τη μέρα άρχισα να γοητεύομαι για την διαφοροποίηση και την μοναδικότητα των διαφόρων πολιτισμών».
Η καταγωγή σου είναι από τη Νέα Υόρκη;
«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Long Island, πολύ κοντά στην πόλη της Νέας Υόρκης. Θυμάμαι ακόμη όταν ήμουν παιδί, την συγκίνηση μου ένιωθα όταν επισκέφθηκα τη μεγαλύτερη πόλη του κόσμου».
Πότε γνώρισες για πρώτη φορά την Κρήτη και πως;
«Για πρώτη φορά επισκέφθηκα την Κρήτη το 1985 για διακοπές. Είχε ταξιδέψει και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας στο παρελθόν, αλλά η Κρήτη πάντα τραβούσε την προσοχή μου, λόγο της ομορφιάς και της ιστορίας της. Τότε γνώρισα και τον σύζυγο μου ο οποίος είναι Κρητικός».
Τι σημαίνει φωτογραφία για σένα;
«Για μένα η φωτογραφία είναι ένας τρόπος έκφρασης, ένας τρόπος να αγγίξω την αγάπη. Το μεγαλύτερο πάθος μου ως φωτογράφος είναι να δημιουργώ εικόνες που διεγείρουν τα συναισθήματα, που μεταφέρουν ένα διαρκές μήνυμα, που προκαλούν μία ήρεμη μνήμη».
Η πιο σημαντική ιστορία που έχεις βιώσει στην Ελλάδα ποια είναι;
«Δεν μπορώ να περιορίσω και να πω ότι έχω μία και μόνον ιστορία που έχω βιώσει εδώ στην Κρήτη. Η ζωή μου εδώ είναι ένα συνονθύλευμα από μεταβαλλόμενα γεγονότα… η γέννηση του γιου μου, ο θάνατος του άντρα μου, το γεγονός ότι αφέθηκα στην τύχη μου μόνη μου εδώ… Βυθίζοντας τον εαυτό μου σε αυτόν τον υπέροχο, αλλά μερικές φορές παράξενο πολιτισμό, θέλοντας να γίνω αποδεκτή εδώ γι’ αυτό που είμαι και για τίποτε άλλο… Νομίζω ότι η πιο περήφανη στιγμή που έζησα εδώ είναι η στιγμή που ο γιος μου έγινε μέλος των Ευζώνων»!
Ποια φωτογραφία θα ταίριαζε στην Ελλάδα πριν αλλά και μετά την οικονομική κρίση;
«Μια φωτογραφία που απεικονίζει θαυμάσια την Κρήτη πριν από την οικονομική κρίση είναι αυτή που έβγαλα σε ένα γεμάτο τραπέζι από παραδοσιακά προϊόντα του νησιού και την υπέροχη κρητική κουζίνα. Η αντίθεση σε αυτήν την φωτογραφία θα είναι ένα άδειο παγκάκι στην προκυμαία της παλιάς πόλης των Χανίων όπου δείχνει την εγκατάλειψη και τη μοναξιά».
Τι ονειρεύεσαι;
«Τι ονειρεύομαι; Να συνεχίσω να κάνω αυτό που αγαπώ. Να καταγράφω τη ζωή μέσα από το φακό μου και να την μοιράζομαι με τον κόσμο».
Ποια είναι η αγαπημένη σου φράση στα ελληνικά;
«Προέρχεται από τον Καζαντζάκη: Εγώ δεν θα εξαλείψω την αμαρτία με τη δολοφονία των αμαρτωλών. Δεν θα κηρύξω πόλεμο κατά των εχθρών και των απίστων. Θα κηρύξω την αγάπη. Θα σ’ αγαπώ αρμονία και θα κάνω φίλο τον κόσμο. Αυτός είναι ο τρόπος μου…»
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου