Storie Umane

6/12/12

ΕΥΤΥΧΙΑ ΚΟΥΚΟΥΖΕΛΗ:«ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΚΙ ΕΓΩ ΟΧΙ;»

Ποτέ δεν της είχε περάσει από το μυαλό πως μπορεί να ζωγραφίσει. Μέχρι που επισκέφτηκε μία έκθεση χειροτεχνίας βυζαντινών εικόνων στα 45 της χρόνια.


Γράφει η Αιμιλία Πανταζή


Η Ευτυχία τότε είπε στον εαυτό της: «Γιατί οι άλλοι μπορούν κι εγώ όχι» και έτσι ξεκίνησαν όλα. 

Ασχολήθηκε με πολλά, αλλά η ζωγραφική την μάγεψε… 

Η ζωή της Ευτυχίας Κουκουζέλη - Δημακοπούλου είναι ζυμωμένη με τη φύση. 

Γεννημένη στο χωριό Μητρόπολη της Καρδίτσας, έμαθε να λατρεύει και να καλλιεργεί τη γη από τότε που ήταν παιδί. Δύσκολα χρόνια… Δεν κατάφερε να σπουδάσει. Πολύ γρήγορα, στα δεκαεννιά της, έκανε τη δική της οικογένεια. 


-Ζεις και εργάζεσαι στην Καρδίτσα. Μίλησέ μας για τη ζωή σου εκεί; 



«Εργάζομαι στην οικογενειακή μας επιχείρηση περίπου 17 ώρες την ημέρα, ενώ παράλληλα έχω και το εργαστήριο μου δίπλα. Τόλμησα να συνδυάσω τη δουλειά στο βενζινάδικο με τη ζωγραφική». 

 -Ασχολείσαι χρόνια με τη ζωγραφική, Ευτυχία; 

«Από το 2009 άρχισα να παίρνω μέρος σε εκθέσεις και είμαι μέλος του εικαστικού ομίλου Καρδίτσας. Τη ζωγραφική τη λάτρεψα! Είναι η φυγή μου από τα προβλήματα. Όταν ζωγραφίζω δεν με απασχολεί τίποτα, είναι σαν να υπάρχει μια κουρτίνα που όλα τα κλείνει». 






-Είσαι αυτοδίδακτη; 

«Ναι, όχι πως δεν χρειάζονται οι σπουδές, αλλά δεν υπήρχε για μένα η δυνατότητα. Πάλεψα μονάχη μου, μαθαίνοντας από τα λάθη μου. Ξέρω πως έχω πολύ δρόμο μπροστά μου για να μπορέσω να εξελίξω όσο γίνεται περισσότερο το μεράκι μου, αλλά… Ποτέ δεν τελειώνει η μάθηση!» 

-Το εργαστήριο σου πώς είναι;

«Ένας χώρος δίπλα από τη δουλειά μου. Τον χρησιμοποιώ όμως μόνο για να τοποθετώ τους πίνακες και τα εργαλεία μου. Όταν οι καιρικές συνθήκες μου το επιτρέπουν, μου αρέσει να ζωγραφίζω έξω, με ανοιχτό ορίζοντα. Διαφορετικά, βρίσκομαι συνεχώς ανάμεσα στο να εξυπηρετώ τους πελάτες μέσα στην αίθουσα και να πιάνω το πινέλο»

-Δεν σε ενοχλεί αυτή η ένταση; 

 «Αν ήμουν χαλαρή, ίσως και να μην ζωγράφιζα. Με βοηθάει να έχω ενέργεια». 

-Δεν το βάζεις εύκολα κάτω… 

«Θα ήταν άδικο για τον αγώνα που έχω κάνει στη ζωή μου να λυγίσω. Παρά τις δυσκολίες ο στόχος μου είναι πάντα να κοιτώ μπροστά». 

 -Η ζωή χρωστά ευκαιρίες; 

«Ευκαιρίες πιστεύω πως σε όλους δίνει η ζωή. Προσπαθούμε να τις αναγνωρίσουμε και να τις αδράξουμε». 

-Τους πίνακές σου πλαισιώνουν τα έντονα χρώματα, ενώ πολλές φορές γυναικείες μορφές πρωταγωνιστούν. Τι σημαίνουν για σένα αυτές οι καλλιτεχνικές επιλογές; 

«Οι πίνακές μου πράγματι έχουν χαρούμενα και έντονα χρώματα. Γι αυτό νομίζω, έχω επηρεαστεί από τη ζωντάνια της φύσης που με περιβάλλει. Όσο για της γυναικείες μορφές, σχεδόν όλες σχετίζονται κι αυτές με τη φύση. Απεικονίζουν την άνοιξη, τη μητρότητα και την παιδική ηλικία πάντα μέσα στη φύση». 

-Μιλάν τα χρώματα; 

«Σε μένα μιλάνε. Μου λένε πως μέσα από το χρώμα θα πρέπει να μεταφέρω τη χαρά και την αισιοδοξία». 

 -Ποιο το κέρδος του καλλιτέχνη; 

«Πολύ σπουδαία ερώτηση. Είναι η ώρα της δημιουργίας που με ταξιδεύει και με βοηθά να ξεχνώ. Αυτό νομίζω είναι ένα τεράστιο κέρδος». 

 -Σε πόσες εκθέσεις έχεις λάβει μέρος; 

«Στα 58 μου έχω καταφέρει να συμμετάσχω σε είκοσι δύο ομαδικές εκθέσεις και τρεις ατομικές». 

 -Η τελευταία σου συμμετοχή; 

«Παίρνω μέρος στο bazaar του εικαστικού ομίλου Καρδίτσας, από της 8 μέχρι στης 23 Δεκεμβρίου. Επίσης, μια πολύ σημαντική συμμετοχή για μένα είναι η έκθεση στο Μέγαρο Πινακοθήκης Πειραιά «GOLDEN WISHES 2013 / Curator: Μ ROMANOS» που εγκαινιάζεται στις 13 Δεκεμβρίου και θα έχει διάρκεια μέχρι τις 23 του μήνα». 

-Αποχωρίζεσαι με ευκολία τις δημιουργίες σου; 

«Σχετικά εύκολα, γιατί χαίρομαι που θα τις μοιραστώ με άλλους ανθρώπους». 

 -Ποιο έργο σου θα χάριζες, στους ανθρώπους των σύγχρονων πόλεων; 

«Θα επέλεγα ένα έργο μου που θα έφερνε χαρά και αισιοδοξία. Σίγουρα την: Ελπίδα». 

 -Η μεγαλύτερη θαυμάστριά σου; 

«Η εγγονούλα μου που τη λατρεύω! Είναι φιλότεχνη από την τρυφερή ηλικία των 16 μηνών! Θαυμάζει τα έργα μου, θέλει να τα αγγίζει και είναι πολύ χαρούμενη όταν μπαίνει στο εργαστήριό μου». 

 -Ευτυχία, είσαι ευτυχισμένη; 

«Είμαι πολύ χαρούμενη κι ευτυχισμένη, όταν η οικογένειά μου έχει υγεία. Και θα είμαι ακόμη περισσότερο, αν μπορώ να ζωγραφίζω μέχρι το τέλος». 





-Πόσο χρονών είσαι και πόσο αισθάνεσαι; 

«Είμαι 58 και σύντομα θα πάω στα 59. Ο ψυχικός μου κόσμος έχει μείνει στην παιδική μου ηλικία άσχετα αν το σώμα γερνά...»

2 σχόλια:

chris είπε...

"Τη ζωγραφική τη λάτρεψα! Είναι η φυγή μου από τα προβλήματα. Όταν ζωγραφίζω δεν με απασχολεί τίποτα, είναι σαν να υπάρχει μια κουρτίνα που όλα τα κλείνει».

Ζωντανά χρώματα, που ανασύρουν αισθήματα χαράς, ανεμελιάς και κατα-φυγής στις αυθεντικές ομορφιές της φύσης!

Μαρία Ζιάκα είπε...

Συγχαρητήρια, Ευτυχία! Πάντα επιτυχίες!

Δημοσίευση σχολίου