Σήμερα ο μήνας έχει 13… Για κάποιος προληπτικούς μπορεί να είναι απλά μια δύσκολη μέρα, αλλά για κάποιους άλλους η μέρα αυτή θυμίζει καμένα χωριά και εκτελέσεις…
Γράφει ο Γιώργος Κοβός
Γράφει ο Γιώργος Κοβός
Ναι, σωστά κατάλαβες, αναφέρομαι στη σφαγή των Καλαβρύτων από Γερμανούς και Αυστριακούς καταδρομείς, το 1943.
Όλα ξεκίνησαν όταν οι κατοχικές δυνάμεις θέλησαν να περικυκλώσουν τους αντάρτες του ΕΛΑΣ.
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τον θάνατο πολλών Γερμανών στρατιωτών και την αιχμαλώτιση άλλων 77, οι οποίοι εκτελέστηκαν λίγες μέρες αργότερα.
Ακολούθησαν μαζικά αντίποινα επί του άμαχου πληθυσμού της περιοχής.
Οι Γερμανοί ξεκίνησαν από τις παράκτιες περιοχές του νομού Αχαΐας και στο δρόμο για τα Καλάβρυτα, εκτέλεσαν 143 άνδρες, στα χωριά Ρωγοί, Κερπινή, Άνω και Κάτω Ζαχλωρού, καθώς και στη Μονή Μεγάλου Σπηλαίου.
Εκαψαν περίπου 1.000 σπίτια σε πάνω από 50 χωριά, αφού τα λεηλάτησαν αποκομίζοντας περισσότερα από 2.000 πρόβατα και μεγαλύτερα ζώα και περίπου 260.000.000 δραχμές.
Όταν έφθασαν στα Καλάβρυτα, κλείδωσαν όλες τις γυναίκες και τα παιδιά κάτω των 14 στο σχολείο και διέταξαν όλους τους άνδρες από 14 και πάνω να παρουσιαστούν έξω από το χωριό. Εκεί οι Γερμανοί τους εκτέλεσαν με συνεχείς ριπές πολυβόλων, σκοτώνοντας περίπου 500 (κατά τις νεότερες εκτιμήσεις) άτομα.
Οι γυναίκες και τα παιδιά κατάφεραν να αποδράσουν από το σχολείο ενώ το χωριό φλεγόταν.
Την επόμενη ημέρα τα ναζιστικά στρατεύματα πυρπόλησαν το μοναστήρι της Αγίας Λαύρας, που συνδέεται στενά με την Ελληνική Επανάσταση του 1821.
Εδώ έρχεται να μας προβληματίσει, για άλλη μια φορά, το ζήτημα των αποζημιώσεων.
Όταν μιλάμε για 260.000.000 δραχμές της εποχής εκείνης, όταν μιλάμε για λεηλασία και πυρπόληση σπιτιών και ιστορικών μνημείων, αλλά πάνω από όλα, όταν μιλάμε για εκτέλεση τόσων νέων ανθρώπων, σίγουρα αντιλαμβάνεσαι ότι το ύψος της αποζημίωσης είναι πολύ υψηλό.
Θα μπορούσες να πεις, παραδοξολογώντας, ότι είναι ακατόρθωτο να υπολογιστεί τέτοια καταστροφή και γι’ αυτό δεν μας αποζημίωσαν ακόμα, αν και έχουν περάσει 67 χρόνια από την λήξη του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου.
Τα χρόνια πέρασαν και σε βρήκαν να ακούς ξανά και ξανά για ήρωες που θυσιάστηκαν για την πατρίδα τους, για καταστροφή, για πείνα των ορφανών που άφησαν πίσω τους και για τόσα άλλα.
Έβλεπες, κάθε χρόνο να γίνονται μνημόσυνα για τους πεσόντες και τιμές για τους επιζήσαντες.
Όλα αυτά, όμως, μόνο στα λόγια. Στην ουσία, τίποτα.
Η πατρίδα μας, για την ελευθερία της οποίας πολεμήσανε και «πέσανε», δεν έκανε κάτι για αυτούς. Δεν τους υπερασπίστηκε και, πάνω από όλα, δεν τους τίμησε.
Το λιγότερο που θα μπορούσε να κάνει ήταν να διεκδικήσει, έστω, ένα ίχνος αποζημίωσης, όχι μόνο για τα Καλάβρυτα, αλλά και για το Δίστομο, και για όλα αυτά τα χρόνια που οι κατοχικές δυνάμεις δεν άφησαν την χώρα μας να αναπτυχθεί, να προοδεύσει.
Τελικά, το μόνο που καταφέραμε ήταν να παραμείνουμε φτωχοί -και σε υλική και σε ηθική υποστήριξη- μετά τον πόλεμο, με αποτέλεσμα πολλοί συμπολίτες μας να αναγκαστούν να μεταναστεύσουν σε πολλές χώρες, ανάμεσα τους- τι περίεργο- και η Γερμανία.
Με λίγα λόγια, οι άνθρωποι που καταστράφηκαν από τους Γερμανούς ήταν αυτοί που στήριξαν την βιομηχανία τους…
Μέχρι πρότινος, σαν απόγονος αυτών των ανθρώπων, συνέχισες να στηρίζεις την βιομηχανία των Γερμανών καταναλώνοντας τεράστιο αριθμό γερμανικών προϊόντων.
Σήμερα, αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι ξανά υπό γερμανική κατοχή με δοσίλογους κυβερνώντες.
Αυτή τη φορά υπό οικονομική κατοχή.
Και τι έκανες όλα αυτά τα χρόνια;
Δε νομίζω να είπες κάτι ούτε εσύ ούτε εγώ, όταν έβλεπες το άδικο μπροστά σου.
Απλά έκλεινες τα μάτια σου γιατί αυτό ήταν το συμφέρον σου.
Αποτέλεσμα…. Οι νέοι άνθρωποι αυτής της χώρας να ξαναπεινάνε και- τι ειρωνεία- να αναγκάζονται να μεταναστεύουν ξανά.
Μάντεψε πού πηγαίνουν οι περισσότεροι;
Μα ναι, σωστά μάντεψες, στη Γερμανία, να ξαναστηρίξουν την ανάπτυξη αυτής της χώρας. Βλέπεις, η δική μας δεν μπορεί να κρατήσει εδώ τα παιδιά της γιατί, πολύ απλά δεν μπορεί να έχει ανάπτυξη... θυμάσαι τι είπαμε;
Έχουμε κατοχή και μια κατεχόμενη χώρα δεν αναπτύσσεται ποτέ.
Καιρός, όμως, να καταλάβεις κάποια στιγμή πως…
Ο μήνας, σήμερα, έχει 13 και όχι 9...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου