ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΚΩΣΤΑ ΤΙ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ;

Κώστας Χατζίδης. Ένας άνθρωπος που πρωτοστάτησε στο χτίσιμο της σύγχρονης εικόνας του Συγκροτήματος Λαμπράκη. Στα 23 μπήκε, στα 43 βγήκε, στα 45 πέθανε.










Γράφει η Γεωργία Λινάρδου 

Πες μου τι κατάλαβες εκεί από ψηλά που είσαι, αν είσαι ακόμη, δεν ξέρω καν που είσαι… 

Ποιον θα έχεις να κάνεις ρεπορτάζ, σε ποιον να διαμαρτυρηθείς, σε ποιον να θυμώσεις και να φωνάξεις, σε ποιον να πεις το παράπονο σου; 

Με ποιον θα παίζεις εκεί πάνω; Με ποιον από τους τρεις που άφησες πίσω σου; Τους δυο μεγάλους και τον μικρούλη σου! Τον Αντορ πια ποιος θα τον φωνάζει με ήχο τόσο αυταρχικό, αλλά συνάμα και τόσο αγαπησιάρικο; 

Μόνον η μανούλα σου θαρρώ πως θα «χαρεί» που θα σε δει εκεί πάνω. Θα σε αγκαλιάσει και ίσως σκεπάσει τον πόνο που άφησες πίσω σου. 

Και την γυναίκα σου, ποιος θα την φροντίζει; Τρεις άντρες της άφησες στην επίβλεψη της και τον Αντορ. 

Δεν ξέρω τι θα κάνεις, αλλά βρες μια λύση έστω κι από κει που είσαι! 

Τον κήπο σου που με τόση αγάπη φρόντιζες, εκεί μέσα στο κατακαλόκαιρο της Αλεξάνδρας που ούρλιαζαν τα κλιματιστικά και κάποιοι γείτονες επειδή δήθεν τους σπαταλούσες το κοινόχρηστο νερό, ποιος θα τον φροντίζει; Ποιος ποια θα υπερηφανεύεται για τα βιολογικά του προϊόντα που παράγει σε ένα κατατρεγμένο παρτέρι πλησίον της Αλεξάνδρας; Ο κήπος σου είχε αρχίσει να βγάζει σοδειά και ήσουν περήφανος γι’ αυτό. Μπορούσες να παρατήσεις το οτιδήποτε για να ποτίσεις, να σκαλίσεις, να φροντίσεις… 

Κι όταν το δίχτυ σου έπιανε κάνα μεγάλο «ψάρι» στο ρεπορτάζ, χαμογελούσες. Αλλά πάντα είχες την αγωνία. Μέχρι να βάλεις και την τελευταία τελεία το έψαχνες το θέμα που θα δημοσίευες στο Pheme.

Και τώρα… ο Κλέαρχος, ο Πετράν, ο Χρηστάρας, η Μήνα, ο Αντορ και … «Μηνάκι ακόμη δεν μου έφτιαξες καφέ»; Πες μου τι κατάλαβες; Τι πλήρωσες Μεγάλε; Ας τα άφηνες απλήρωτα Μεγάλε κατά πως με φώναζες «μεγάλη»! 

Τι γινήκαν τα Κοζανίτικα χαλινάρια σου μπρος στον θάνατο; Τα εξασθένησε το Σύστημα; Μα εσύ τα Σύστημα δεν το λογάριαζες, το απέρριπτες. 

Δεν έβλεπες το τέλος που ερχόταν; 

Γιατί δεν έκανες κάτι; 

Τι ήταν αυτό που φύλαγες στον εαυτό σου; Επέλεξες την «αυτοκτονία» μέσω του έντονου άγχους ή τη «δολοφονία» μέσω του Συστήματος; Ήταν κάτι από τα δύο ή κάπου ταυτίζονταν μεταξύ τους; 

Τι στο διάολο έγινε ρε γαμώτο; 

Διάβασα και την ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ. Είχες γίνεις μέλος ή αρνιόσουν πεισματικά για χρόνια, όπως θυμάμαι; Ας μας απαντήσει η ΕΣΗΕΑ μια που πια δε μπορείς εσύ κι εγώ δεν έχω δύναμη να αναζητήσω. 

Διάολε, δούλευες μονάχος σου από το πρωί μέχρι το βράδυ! Παραδίπλα σου η Μίνα με μια διακοπή για να φροντίζει τα παιδιά. 

Πόσοι περάσαμε και φύγαμε από κείνα τα γραφεία; 

Κι εσύ; 

Κυριολεκτικά Ανεξάρτητη δημοσιογραφία, απόλυτη ανθρωπιά! 

Που είναι το ένα και που θα βρεθεί το άλλο ρε Κώστα;

Και τώρα τι κατάφερες; Από κει στα Σέρβια της Κοζάνης που θα πας, τι θα’ χεις να μας μεταδόσεις στ’ αλήθεια; 

Νεαρούδι σε θυμάμαι στο Mega Channel, ως έναν από τους μοναδικούς αρχισυντάκτες που είχαν κάτι να με μάθουν. Μαζί μου και ο Φώτης. Πιτσιρικάς τότε κι αυτός. 

Κι όλα αυτά γιατί; 

Μοναχικός καβαλάρης με μια κιθάρα. Δεν ήξερα καν ότι παίζεις κιθάρα. Ήξερα μόνον ότι ήσουν πολύ καλός, πολύ καθαρός άνθρωπος και μεγάλωνες τρία αγόρια, τρεις άνδρες με ήθος και ένα δημοσιογραφικό site για το οποίο πάσχιζες με clear όρου, το pheme.gr. 

Δεν έχεις ξεφύγει ακόμη… Χρέος σου είναι να τους μεγαλώσεις κι από κει που είσαι. Ξέρεις εσύ...

 Στέλνε μηνύματα και αγαπησιάρικες προσταγές…

Οι άνθρωποι, άλλωστε, δεν πεθαίνουν, μεταναστεύουν....