ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΑΤΖΗΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ; «ΕΛΑ ΝΤΕ»!

Κοιτάζει πίσω και αναρωτιέται... «πώς έφυγαν αυτά τα χρόνια, δεν έκανα τίποτα...». Οταν σου λέει αυτό, άραγε τί τον ρωτάς μετά;
Γράφει ο Γιώργος Κοβός





Συναντηθήκαμε στο Θέατρο Γκλόρια, λίγο πριν ξεκινήσει ο «Ανθρωπος της Βροχής», ένα συγκλονιστικό έργο, δύσκολο έργο σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη. Εκείνος, ένας χαρισματικός αυτιστικός και ο Γιάννης Στάνκογλου ο εγωκεντρικός γιάπης...

-Δύσκολος ρόλος... 

«Όλοι οι ρόλοι έχουν δυσκολίες, αλλά ο συγκεκριμένος μία παραπάνω. Ο ήρωας είναι αυτιστικός και το χαρακτηριστικό ενός αυτιστικού ανθρώπου είναι ότι δεν εκφράζεται συναισθηματικά με τον 'παραδοσιακό' τρόπο. Κατ’ αυτή την έννοια, ο ηθοποιός καλείται να καλύψει αυτή τη συναισθηματική επαφή με το κοινό. Ο κόσμος ενός αυτιστικού ανθρώπου είναι πολύ σκοτεινός, αλλά ταυτόχρονα και πολύ φωτεινός». 

-Σε βοήθησαν ειδικοί; 

 «Με βοήθησε πολύ ένας καταπληκτικός θεραπευτικής ο οποίος είναι και ζωγράφος, ο Ηρακλής Φοβάκης. Ήρθα σε επαφή με αυτιστικά άτομα, παρακολούθησα ταινίες, διάβασα βιβλία. Ο αυτισμός έχει διαφορετικές εκδοχές και εκφάνσεις. Το βασικό χαρακτηριστικό αυτών των ανθρώπων είναι ότι δεν εκφράζονται και δεν επικοινωνούν με τον κλασικό τρόπο. Εάν το σκεφτούμε, η κοινωνία μας όλη δεν είναι μια... αυτιστική κοινωνία»; 

-Με την έννοια; 

«Ο άνθρωπος έχει χάσει την επαφή με τον εαυτό του πρώτα, και μετά με τον διπλανό του. Δεν γνωρίζει πώς να μιλήσει. Δεν ξέρει πώς να ακούσει». 

-Στα social media επικοινωνεί; 

«Επικοινωνία εντός εισαγωγικών. Συνομιλείς, αλλά δεν επικοινωνείς. Αναρωτιέμαι μήπως είναι παράλληλοι μονόλογοι. Κλεινόμαστε, όλο και περισσότερο, σε μονολόγους. Σήμερα, ο άνθρωπος των μεγαλουπόλεων βιώνει την εμπειρία ενός ναυαγού σε ερημονήσι». 

-Τι φταίει; 

«Οι επιλογές μας. Χάσαμε την επαφή με την έννοια άνθρωπος...» 

-Και η κρίση; 

«Δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά αξιών και ηθικής. Κρίση των πάντων. Μακάρι κάποτε να τελειώσει αυτός ο εφιάλτης, ας ελπίσουμε ότι θα τελειώσει όσο πιο αναίμακτα γίνεται». 

Πρόσφατα ήταν υποψήφιος για το βραβείο Α' ανδρικού ρόλου από την Ακαδημία Κινηματογράφου  και την ταινία: Ταξίδι στη Μυτιλήνη... 

-Πόσο σου λείπει η Μυτιλήνη; 

«Μου λείπει, αλλά αυτός ο τόπος είναι μέσα μου…» 

-Σε φοβίζει που περνάει ο χρόνος; 

«Όχι, είναι, όμως, λίγο στενόχωρο. Σε κάνει να σκέφτεσαι: πώς φύγανε όλα αυτά τα χρόνια, δεν έκανα τίποτα, πόσα πράγματα ήθελα να κάνω». 

-Απολογισμός; 

«Αυτός ο απολογισμός δεν γίνεται με κόσμο, αλλά ενώπιος ενωπίω. Μόνος σου, χωρίς κανέναν δίπλα σου. Πάντως, δεν θέλω να γκρινιάζω… είμαι ένας ευνοημένος άνθρωπος, που κάνει αυτό που του αρέσει προσπαθώντας για τις καλύτερες συνθήκες, χωρίς να το πετυχαίνει βέβαια πάντα. Ξέρεις, αυτό δεν είναι κάτι που το έχεις στο τσεπάκι σου. Απαιτεί καθημερινό αγώνα. Πάντως, χαίρομαι πολύ που ζω από αυτό που μου αρέσει και προσεύχομαι να ζήσω και τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής μου εξίσου μαθαίνοντας περισσότερα πράγματα». 

-Ηθοποιός τι σημαίνει; 

«Ενας διαρκής παρατηρητής της ζωής. Καλείται, συνεχώς, να αναπαράγει τη ζωή στο θέατρο σε χρόνο ενεστώτα. Εξ αυτού, καλείται να παρατηρεί όσο γίνεται περισσότερο τη ζωή για να είναι ικανός να την αναπαράσταση». 

-Ο σημαντικότερος ρόλος; 

«Τα τελευταία είκοσι χρόνια μου δόθηκε η ευκαιρία να παίξω σπουδαίους ρόλους που συνήθως τους επιλέγω εγώ. Συστήσαμε, τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια στο ελληνικό κοινό, κυρίως με τον Θοδωρή τον Πετρόπουλο και την Βίκυ Σταυροπούλου, πολύ σπουδαίους ξένους συγγραφείς όπως τον Χαλ Σάλγουεν με το: Αναμείνατε στο ακουστικό σας, τους Μπρους Τζόρνταν και Μέριλυν Άμπραμς με το: Σεσουάρ για δολοφόνους, τον Τσαρλς Μπους με την: Σύζυγο αλλεργιολόγου. Επίσης, ο ρόλος του Αχιλλέα στα Εγκλήματα, ήταν πολύ σημαντικός. Έρχονται στο θέατρο και λένε: Κοίτα, αυτός μπορεί να κάνει και κάτι άλλο». 

-Πιστεύεις στο Θεό; 

«Πιστεύω. Όταν ήμουν πιο νέος έλεγα πως ήμουν άθεος. Μέσα από την πορεία μου στη ζωή και στο θέατρο, νομίζω ότι πλησίασα πολύ στο θείο. Βοήθησε πολύ και η δουλειά μου. Σου δίνει την ευκαιρία να κατανοήσεις και να αγαπήσεις την ανθρώπινη φύση, κυρίως μέσα από τους ρόλους που υποδύεσαι εσύ ο ίδιος, αλλά και από τους ρόλους που υποδύονται οι άλλοι. Ανοίγει η ματιά σου και αγαπάς τον άνθρωπο». 

-Φως βλέπεις; 

«Στην αλληλεγγύη. Στην σκέψη για τον διπλανό μας. Ας υιοθετήσει ο καθένας έναν διπλανό του. Πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε διαφορετικά. Όλα αυτά τα εκατομμύρια των εξαθλιωμένων απανταχού της γης, δε δημιουργήθηκαν ούτε μόνον από τον καπιταλισμό, ούτε μόνον από τον σοσιαλισμό. Δημιουργήθηκαν και από τα δυο συστήματα. Το λέω αυτό γιατί πολλές φορές ακούς διάφορα σχόλια για ευθύνες είτε προς την δεξιά, είτε προς την αριστερά». 

-Αριστερά-δεξιά. Υπάρχουν; 

«Νομίζω ότι δεν ισχύει αυτό. Τώρα πια συναντάς αριστερούς που κόβεις το κεφάλι σου ότι είναι δεξιοί και δεξιούς που κόβεις το κεφάλι σου ότι είναι αριστεροί». 

-Τελικά, ποιος είναι ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης; 

 «Έλα ντε…»