Τί δουλειά είχε ο Αντώνης Κανάκης στη Σιέρα Λεόνε;
Γράφει η Αιμιλία Πανταζή
Γιατί αυτός ο άνθρωπος που σίγουρα δε σε πείθει πως έχει κάποια σχέση με την απόλυτη φτώχεια της Σιέρα Λεόνε δέχθηκε την πρόσκληση της ActionAid να ταξιδέψει μέχρι εκεί και να συμμετάσχει στο ντοκιμαντέρ «Immersion»; Ποιος ήταν ο βαθύτερος στόχος του; Να γνωστοποιήσει την ευαισθησία του, να παροτρύνει με την αναγνωρισιμότητά του κι άλλους να βοηθήσουν, να ενισχύσει τη
δημοφιλία του ή τι απ' όλα αυτά;
Το ντοκιμαντέρ περιλαμβάνεται στο πλαίσιο ενός παγκόσμιου προγράμματος όπου διάφορες διάσημες προσωπικότητες ανά τον κόσμο ταξιδεύουν βιώνοντας για μερικές μέρες τις συνθήκες υπό τις οποίες ζουν οι άνθρωποι εκεί. Η εμπειρία επικοινωνείται και σε άλλους ανθρώπους, ούτω σώστε η ενημέρωση και η ευαισθητοποίηση να οδηγήσουν στην αναμενόμενη βοήθεια στο έργο της ActionAid για τον Τρίτο κόσμο.
Σε ελεύθερη μετάφραση «IMMERSION» σημαίνει, «Βουτιά σε μια άλλη πραγματικότητα».
Τον Αντώνη Κανάκη τον γνωρίζουμε. Έχουμε γελάσει με τα έξυπνα αστεία του, έχουμε παρακολουθήσει τα βράδια τις εκπομπές του. Είναι Θεσσαλονικιός και φαίνεται πως ότι κάνει το ευχαριστιέται κι αυτός και όσοι τον παρακολουθούν, ιδιαίτερα οι νέοι. Επισκέφτηκε την Σιέρα Λεόνε και μίλησε γι αυτό:
«Οι άνθρωποι αυτοί φώναζαν ρυθμικά το όνομά μου και ήθελα να ανοίξει η Γη να με καταπιεί, άσχετα που δεν το έδειχνα. Τραγουδούσαν, όμως, και κάτι άλλο: "ο Αντώνης θα δώσει τέλος στη φτώχεια και την πείνα μας"! Πόσο άσχημα ένιωσα Θεέ μου! Πόσο ανάγκη έχουν να πιστέψουν ότι οποιοσδήποτε Ευρωπαίος επισκέπτης θα λύσει όλα τους τα προβλήματα... Αυτός είναι ο πραγματικός πολιτισμός! Αυτοί οι μαύροι, πάμφτωχοι, φαινομενικά βρώμικοι, απολίτιστοι, σχεδόν πρωτόγονοι για τα δικά μας δεδομένα άνθρωποι, παραδίδουν μαθήματα πολιτισμού με τον σεβασμό που έχουν ο ένας για τον άλλον, τον σεβασμό για τον τόπο τους, τη φύση, το περιβάλλον και για τον εαυτό τους. Με την καλοσύνη και τη δοτικότητα που τους διακρίνει, έτοιμοι να δώσουν τα πάντα από το τίποτα που έχουν, απαλλαγμένοι από μίση, αλαζονείες, εξουσιομανία, διακρίσεις...»!
Αυτά ως εδώ.
Γιατί ο Αντώνης Κανάκης που ούτε δημοσιογράφος, oύτε ειδικός περί της απόλυτης φτώχειας είναι, δέχθηκε την πρόσκληση της ActionAid να ταξιδέψει στη Σιέρα Λεόνα με σκοπό να κάνει «βουτιά σε μία άλλη πραγματικότητα»; Επιδίωκε να αποδείξει την ευαισθησία του, να παροτρύνει με την αναγνωρισιμότητά του κι άλλους ανθρώπους να βοηθήσουν, να ατσαλώσει την άμυνά του ενάντια στις κακολογίες που φαντάζομαι πως θα περίμενε με τον γυρισμό του, όλα αυτά μαζί ή κάτι άλλο;
Δεν τον γνωρίζω προσωπικά ώστε να είμαι σίγουρη για τις αγνές του προθέσεις, αλλά όμως όλη αυτή η κριτική υποκριτική στάση ορισμένων με εξοργίζει. Κι αλήθεια, γιατί να με νοιάζει πόσα
μπλουζάκια άλλαξε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, πόσο οικονομικά ανεξάρτητος είναι στην χώρα του, πόσο υποκρίνεται, πόσο μας θυμίζει κάτι που θέλουμε να ξεχάσουμε;
Δικαίωμά σου θα μου πεις η αποδοκιμασία και η αμφιβολία των κινήτρων του. Δικαίωμά σου να θες να εκτονώνεις τα αρνητικά συναισθήματα που σε βαραίνουν, γιατί δεν αντέχεις τα προβλήματα της ζωής σου. Αυτά τα σέβομαι. Μήπως όμως πρέπει να σκεφτείς τους τρόπους που επιλέγεις; Να δεις πέρα από το κοντόφθαλμο περιβάλλον σου και αν αντέχεις και λίγο παραπέρα;
Και ίσως το σημαντικότερο. Έχεις το δικαίωμα να αποθαρρύνεις με τη συμπεριφορά σου άλλους ανθρώπους που έχουν τη διάθεση να βοηθήσουν όπως μπορούν την αποδεδειγμένη ανισότητα και φτώχεια των περιοχών αυτών ή και άλλων περιοχών και φιλανθρωπικών δράσεων;
Εάν δεν μπορείς να κάνεις κάτι, επέτρεψε τουλάχιστον με την στάση σου κι αυτούς που ίσως έχουν την δυνατότητα να το πράξουν.
Βούτα και σε μια άλλη πραγματικότητα εκτός από την δική σου...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου