Γράφει η Αιμιλία Πανταζή
Το εθελοντικό πρόγραμμα «Κινητό Σχολείο» ή αλλιώς «MOBILE SCHOOL» γεννήθηκε στο Βέλγιο το 1996 και έχει πολλούς συνεργάτες σε όλο τον κόσμο.
Στην Ελλάδα ξεκίνησε από το Νοέμβριο του 2009 και υλοποιείται από τις ΜΚΟ PRAKSIS και ΑΡΣΙΣ, ειδικά για τα παιδιά που δεν πηγαίνουν σχολείο διότι εργάζονται. Eίτε πουλώντας διάφορα αντικείμενα στους δρόμους, είτε επαιτούν ή εργάζονται με τους γονείς τους, ένα είναι σίγουρο: αναγκάζονται σε αυτήν την τρυφερή ηλικία να αποχαιρετήσουν πρόωρα τη γνώση και το δικαίωμα σε ένα καλύτερο μέλλον.
Πως μπορεί να είναι ένα κινητό σχολείο;
Είναι ένα κουτί από μαυροπίνακα με ρόδες ώστε να μπορεί να μετακινείται μέσα στους δρόμους. Λειτουργεί σαν τηλεσκόπιο: από τις δύο πλευρές του κυρίως κουτιού, βγαίνουν άλλα δύο μικρότερα κουτιά, από μαυροπίνακα κι αυτά. Συνολικά το Κινητό Σχολείο διαθέτει δώδεκα μέτρα μαυροπίνακα. Ακόμη διαθέτει και 300 εκπαιδευτικά panels τα οποία μπορούν να χωριστούν σε επιμέρους κατηγορίες.
«Το εργαλείο αυτό μας επιτρέπει λόγω κατασκευής να το μεταφέρουμε στο δρόμο και να κάνουμε μάθημα εκεί ώστε να μάθουν τα παιδιά αυτά γραφή, ανάγνωση, αριθμητική και μέσω εκπαιδευτικών παιχνιδιών και δραστηριοτήτων κανόνες συμπεριφοράς, υγιεινής, τα δικαιώματά τους και πολλά ακόμη.
Μέσα από αυτές τις δραστηριότητες τα παιδιά μπορούν να εκφράσουν τα συναισθήματά τους, τη φαντασία τους, τα όνειρά τους.» αναφέρει η κοινωνική λειτουργός της PRAKSIS στη Θεσσαλονίκη, Μένη Χριστίδου, στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Σκοπός του σχολείου με ρόδες δεν είναι να αντικαταστήσει το κανονικό σχολείο. Ουσιαστικό για τους street workers (εκπαιδευτές) είναι να πλησιάσουν το παιδί στο δικό του περιβάλλον και να δημιουργήσουν ένα θετικό κλίμα όπου θα το κάνουν να νιώσει αποδεκτό, ενώ θα έρθει σε επαφή με ποικίλες εκπαιδευτικές δραστηριότητες με στόχο πάντα την προώθησή του στο σχολείο.
Η ομάδα που πλαισιώνει τη δράση του εγχειρήματος αποτελείται από 15 εθελοντές και από τις δύο Μ.Κ.Ο. και από διαφορετικές ειδικότητες, όπως εκπαιδευτικοί, κοινωνικοί λειτουργοί, ψυχολόγοι, παιδαγωγοί.
Το 2012 το κινητό σχολείο φτάνει στους καταυλισμούς της Περαίας, του Δενδροποτάμου και του Κορδελιού. Και συνεχίζει το ταξίδι του για να συναντήσει τα παιδιά του δρόμου...
«Κατάγονται κυρίως από άλλες χώρες, όπως Βουλγαρία και Ρουμανία και έχουν έρθει στην Ελλάδα μαζί με τις οικογένειές τους για να δουλέψουν,» εξηγεί η κ. Χριστίδου.
Σε έξι χιλιάδες υπολογίζεται ο αριθμός τους στην Ελλάδα.
Πόσοι δεν τα έχουμε δει σε κεντρικά σημεία των μεγαλουπόλεων; Η ηλικία τους να κυμαίνεται από 5 εώς 12 ετών και οι προσωπικές τους ιστορίες να ποικίλουν.
Κάποια εργάζονται ή επαιτούν στο δρόμο στην προσπάθεια τους να συμβάλλουν στο οικογενειακό εισόδημα. Τα περισσότερα όμως, εργάζονται σκληρά για κυκλώματα εκμετάλλευσης. μετακινούνται από περιοχή σε περιοχή ή μεταξύ διαφορετικών χωρών προκειμένου να μην γίνονται αντιληπτοί από τις διωκτικές αρχές.
Όσο για το πού κοιμούνται αυτά τα παιδιά και το αν πηγαίνουν σχολείο, λέει η κοινωνική λειτουργός: «Τις περισσότερες φορές οι οικογένειες διαθέτουν κάποιου είδους κατάλυμα, όμως περνούν αρκετές ώρες της ημέρας τους στο δρόμο αντιμετωπίζοντας κινδύνους, καταστάσεις βίας, ρατσισμού και περιθωριοποίησης.
Τα περισσότερα από τα παιδιά αυτά δεν πηγαίνουν στο σχολείο, κι αν πηγαίνουν, παρακολουθούν περιστασιακά τα μαθήματα. Αυτό συμβαίνει κυρίως είτε γιατί η δουλειά τους συμπίπτει χρονικά με τις ώρες του σχολείου, είτε γιατί είναι πολύ κουρασμένα για να παρακολουθήσουν μαθήματα μετά τη δουλειά, είτε γιατί ο φόβος ότι θα αναγνωριστούν από τους συμμαθητές τους να εργάζονται στο δρόμο τα αποτρέπει από το σχολικό περιβάλλον»
Ο οργανισμός «MOBILE SCHOOL» έχει ξεκινήσει μία παγκόσμια προσπάθεια για να ανακηρυχθεί η 12η Απριλίου ως Παγκόσμια Ημέρα για τα Παιδιά του Δρόμου.
Στην Ελλάδα, οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις PRAKSIS και ΑΡΣΙΣ υποστηρίζουν την προσπάθεια αυτή και συνδιοργανώνουν την Παρασκευή 12 Απριλίου στην πλατεία Αριστοτέλους της Θεσσαλονίκης, ανοιχτή εκδήλωση-δράση ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου